2001. Η ελληνική βουλή ψηφίζει την αναθεώρηση του Συντάγματος (ΦΕΚ 84 / ΤΕΥΧΟΣ Α /2001). «Πρωτεργάτης» της προσπάθειας είναι ο συνταγματολόγος και υπουργός τότε Βαγγέλης Βενιζέλος. Τι μπήκε τότε σαν σφήνα στο άρθρο 103 του Συντάγματος; Ότι απαγορεύεται η μονιμοποίηση προσωπικού στο Δημόσιο ή η μετατροπή του σε αορίστου χρόνου. Όπως είναι γνωστό, το Σύνταγμα υπερισχύει κάθε κανόνα δικαίου π.χ. νόμο, Προεδρικό διάταγμα κλπ., καθώς επίσης και των Ευρωπαϊκών Οδηγιών. Ποια ανάγκη όμως οδήγησε σε αυτή την προσθήκη στο άρθρο 103 του Συντάγματος; Κοινωνική ευαισθησία μήπως;
1999. Οδηγία 1999/10/ΕΚ του Συμβουλίου. Με την κοινοτική οδηγία προβλέπονται μέτρα κατά της κατάχρησης από τη χρήση διαδοχικών συμβάσεων. Μετάφραση: για να μην κρατάει μια κυβέρνηση (Πασοκ) σε ομηρία τους συμβασιούχους (που βέβαια διορίστηκαν με μέσον οι περισσότεροι), πρέπει να ξεκαθαριστεί ποιοι συμβασιούχοι καλύπτουν πάγιες ανάγκες (άρα να μονιμοποιηθούν) και ποιοι δεν χρειάζονται (άρα να απολυθούν).
Παρατήρηση πρώτη: όπως καταλαβαίνουμε, η κοινοτική οδηγία πάει περίπατο γιατί το Ελληνικό Σύνταγμα υπερισχύει της Κοινοτικής Οδηγίας. Έτσι κάθε μονιμοποίηση συμβασιούχου είναι αντισυνταγματική!! Είναι δυνατόν να γίνονται σήμερα μονιμοποιήσεις συμβασιούχων; Απίστευτο φαίνεται ότι δικαστές, υπουργοί, βουλευτές κλπ δεν έχουν διαβάσει το Σύνταγμα. Αλλά από ότι φαίνεται σε αυτή τη φαιδρή χώρα όλα είναι δυνατά. (Το «δεν έχουν διαβάσει» βέβαια είναι σχήμα λόγου).
Παρατήρηση δεύτερη: Η αναθεώρηση του Συντάγματος δημοσιεύτηκε 17 Απριλίου 2001 ενώ η προθεσμία για την εφαρμογή της Οδηγίας ήταν 10 Ιουλίου 2001. Να που κατηγορούμε άδικα για ολιγωρία την τότε κυβέρνηση! Στο τσακ πρόλαβε να «ακυρώσει» την Κοινοτική οδηγία!
Αλλά ας προχωρήσουμε λίγο στο χρόνο.
2004. Το περίφημο διάταγμα Παυλόπουλου (ΦΕΚ 134/ΤΕΥΧΟΣ Α/2004) με ρυθμίσεις για τους συμβασιούχους και προσαρμογή στην Κοινοτική οδηγία του 1999. Μα η κοινοτική οδηγία έχει «αχρηστευτεί» από το δικό μας Σύνταγμα το 2001! Μα δεν είχε διαβάσει ο κ. Υπουργός Παυλόπουλος το Σύνταγμα μας; (Απίστευτο νο. 2). Για το διάταγμα δε αυτό έχει γνωμοδοτήσει και το Συμβούλιο της Επικρατείας (!) όπως λέει με την 162/2004 γνωμοδότηση (με οριακή πλειοψηφία 7/6 όπως μάθαμε). Επτά (7) Σύμβουλοι Επικρατείας όπως φαίνεται δεν έχουν διαβάσει και αυτοί το Σύνταγμα (Απίστευτο νο.3).
Την σκοπιμότητα της τροποποίησης του Συντάγματος το 2001 την είδαμε. Το Πασόκ (αλλά και η ΝΔ ψήφισε) μπλόκαρε την κοινοτική οδηγία που θα οδηγούσε σε μονιμοποίηση (των δικών του) συμβασιούχων, ώστε να τους έχει σε μια διαρκή ομηρία. Αλλά γιατί η ΝΔ δεν άφησε το υπάρχον (και στρεβλό έστω) καθεστώς ως έχει μέχρι την εκ νέου τροποποίηση του Συντάγματος (το 2008 ;) ώστε να αφαιρεθεί η διάταξη που απαγορεύει την μονιμοποίηση και έτσι να μπορέσει να ενσωματωθεί η κοινοτική οδηγία;
Η μόνη ικανή εξήγηση για τη σκοπιμότητα του Π.Δ. του κ. Παυλόπουλου είναι το άρθρο 5, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να περάσουν τρεις μήνες ώστε να υπογράψει εκ νέου ένας συμβασιούχος. Ένα ωραίο τρικ, με το οποίο αναγκαστικά, απολύονται αφενός όλοι οι συμβασιούχοι που έχουν λήξει οι συμβάσεις τους (και οι οποίοι υποτίθεται θα μονιμοποιηθούν, αν έχουν τα προσόντα και ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι) και αφετέρου η ΝΔ θα προσλάβει τους δικούς της (γαλάζιους) συμβασιούχους (2005 συν 24 μήνες σύμβαση πάμε στο 2007) όπου μετά θα έχουμε εκλογές και ως τότε έχει ο θεός.
Δε φτάνουν όλα αυτά και έχουμε και λαοπλάνους «καθηγητές» του εργατικού δικαίου που βγαίνουν κάθε μέρα στην τηλεόραση για να αποκτήσουν πελατεία και για να κατέβουν ως βουλευτές μεθαύριο, να κοροϊδεύουν τους συμβασιούχους που αγωνιούν για μια θέση στο δημόσιο.
Ποια θα είναι η κατάληψη του σήριαλ των συμβασιούχων; Υπάρχουν δύο πιθανότητες:
α) Να καταλήξει σαν ένα φιάσκο όπως αυτό του περίφημου βασικού μετόχου (που αξίζει ένα μικρό σχόλιο αργότερα). Δηλαδή να καταπέσει σαν αντισυνταγματικό, όπως και είναι, το άρθρο 11 του Διατάγματος Παυλόπουλου. Σαν αποτέλεσμα θα είναι να μην μονιμοποιηθεί κανένας συμβασιούχος, τουλάχιστον μέχρι να τροποποιηθεί το σύνταγμα. Αυτό θα δημιουργήσει ένα απίστευτο αλαλούμ με εκατοντάδες συμβασιούχους, πράσινους και μπλε, οι οποίοι θα ανανεώσουν τη μάχη για είσοδο στο Δημόσιο μετά το 2008 ή 2010.
β) Να προχωρήσει η μονιμοποίηση μερικών εκατοντάδων συμβασιούχων και να συνεχιστεί το καθεστώς ομηρίας των υπόλοιπων από την Ν.Δ.
Σε κάθε περίπτωση, λίγοι γνωρίζουν ότι ο μεγαλύτερος εργοδότης της Ελλάδας, το Δημόσιο, αδυνατεί να προσλάβει και άλλους δημόσιους υπάλληλους καθώς και περιθώρια δανεισμού του χρεωμένου κράτους δεν υπάρχουν πλέον.
