Πέμπτη, Νοεμβρίου 17, 2005
Τρίτη, Νοεμβρίου 15, 2005
Δευτέρα, Νοεμβρίου 14, 2005
ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ
2001. Η ελληνική βουλή ψηφίζει την αναθεώρηση του Συντάγματος (ΦΕΚ 84 / ΤΕΥΧΟΣ Α /2001). «Πρωτεργάτης» της προσπάθειας είναι ο συνταγματολόγος και υπουργός τότε Βαγγέλης Βενιζέλος. Τι μπήκε τότε σαν σφήνα στο άρθρο 103 του Συντάγματος; Ότι απαγορεύεται η μονιμοποίηση προσωπικού στο Δημόσιο ή η μετατροπή του σε αορίστου χρόνου. Όπως είναι γνωστό, το Σύνταγμα υπερισχύει κάθε κανόνα δικαίου π.χ. νόμο, Προεδρικό διάταγμα κλπ., καθώς επίσης και των Ευρωπαϊκών Οδηγιών. Ποια ανάγκη όμως οδήγησε σε αυτή την προσθήκη στο άρθρο 103 του Συντάγματος; Κοινωνική ευαισθησία μήπως;
Αλλά ας προχωρήσουμε λίγο στο χρόνο.
Η μόνη ικανή εξήγηση για τη σκοπιμότητα του Π.Δ. του κ. Παυλόπουλου είναι το άρθρο 5, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να περάσουν τρεις μήνες ώστε να υπογράψει εκ νέου ένας συμβασιούχος. Ένα ωραίο τρικ, με το οποίο αναγκαστικά, απολύονται αφενός όλοι οι συμβασιούχοι που έχουν λήξει οι συμβάσεις τους (και οι οποίοι υποτίθεται θα μονιμοποιηθούν, αν έχουν τα προσόντα και ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι) και αφετέρου η ΝΔ θα προσλάβει τους δικούς της (γαλάζιους) συμβασιούχους (2005 συν 24 μήνες σύμβαση πάμε στο 2007) όπου μετά θα έχουμε εκλογές και ως τότε έχει ο θεός.
Δε φτάνουν όλα αυτά και έχουμε και λαοπλάνους «καθηγητές» του εργατικού δικαίου που βγαίνουν κάθε μέρα στην τηλεόραση για να αποκτήσουν πελατεία και για να κατέβουν ως βουλευτές μεθαύριο, να κοροϊδεύουν τους συμβασιούχους που αγωνιούν για μια θέση στο δημόσιο.
Ποια θα είναι η κατάληψη του σήριαλ των συμβασιούχων; Υπάρχουν δύο πιθανότητες:
α) Να καταλήξει σαν ένα φιάσκο όπως αυτό του περίφημου βασικού μετόχου (που αξίζει ένα μικρό σχόλιο αργότερα). Δηλαδή να καταπέσει σαν αντισυνταγματικό, όπως και είναι, το άρθρο 11 του Διατάγματος Παυλόπουλου. Σαν αποτέλεσμα θα είναι να μην μονιμοποιηθεί κανένας συμβασιούχος, τουλάχιστον μέχρι να τροποποιηθεί το σύνταγμα. Αυτό θα δημιουργήσει ένα απίστευτο αλαλούμ με εκατοντάδες συμβασιούχους, πράσινους και μπλε, οι οποίοι θα ανανεώσουν τη μάχη για είσοδο στο Δημόσιο μετά το 2008 ή 2010.
β) Να προχωρήσει η μονιμοποίηση μερικών εκατοντάδων συμβασιούχων και να συνεχιστεί το καθεστώς ομηρίας των υπόλοιπων από την Ν.Δ.Σε κάθε περίπτωση, λίγοι γνωρίζουν ότι ο μεγαλύτερος εργοδότης της Ελλάδας, το Δημόσιο, αδυνατεί να προσλάβει και άλλους δημόσιους υπάλληλους καθώς και περιθώρια δανεισμού του χρεωμένου κράτους δεν υπάρχουν πλέον.